آمار و ارقام به ما نشــان میدهند که احتمالا جمعیت جهان در سال ۲۰۵۰ به ۹٫۷میلیارد نفر برســد و اگر چنین شود، به احتمال زیاد کمبود مواد غذایی مردم را به ســمت تغییر رژیم کنونی تغذیه ببرد. شاید مجبور شویم از حشرات تغذیه کنیم وکرمهایی که سرشار از پروتئین هستند. شاید هم مجبور باشیم با غذاهای سنتزشده در محیطهای گلخانه و سبزیجات و میوه جاتی سرتاسر غیرطبیعی سروکار داشته باشیم.
نظرتان چیست که همین حالا بتوانیم سری به منوی غذای جهان آینده بزنیم و ببینیم که یک میز غذا، یک ظرف غذا یا اصلا فلان غذای مشــخص چه ریخت و قیافه ای دارد؟
واقعیت افزوده (به انگلیسی: Augmented Reality) یک نمای فیزیکی زنده، مستقیم یا غیرمستقیم (و معمولاً در تعامل با کاربر) است، که عناصری را پیرامون دنیای واقعی افراد اضافه میکند. معنای ساده: واقعیتی که نمایش داده میشود و با تکنولوژی درهم آمیخته و شناسایی حقیقی بودن آن مشکل است. واقعیتی که به دنیای غیرواقعی افزوده شده است.
برای رسیدن به این منظور راههایی مختلف وجود دارند و هریک مزایا و معایب خود را، اما یک چیز روشن است: ترجیح مصرفکننده تاثیر بسزایی در نتیجه خواهد داشــت. کدامیک از آن غذاها را میخواهید ببینید؟ این تجربه ناب هماکنون به لطف فناوری واقعیت افزوده (AR) ممکن شده است. این فناوری امکان اضافه کردن هرچیزی را به تصویری که از ظرف غذایتان ذخیره کردهاید دارد. برای دیدن پنج گزینهای که پیش روی غذای جهان است تنها چیزی که لازم دارید یک گوشی هوشمند و اپلیکیشن اسنپچتاســت. از طریق این اپلیکیشــن میتوانید عکس غذایتان را به «لنزهای» موقت که ۲۴ساعت عمر دارند، بیفزایید. سپس با زدن دکمه قرمز دوربین اسنپچت میتوانید آن غذا را در جهان واقعی پیادهسازی کنید.
از ایــن فناوری برای جابه جا کردن، چرخاندن و زوم کردن هم میتوان استفاده کرد اما متاسفانه هنوز نمیتوان از طریق آن بو و مزه را منتقل کرد. روی هر ظرفی که انگشت بزنید اطلاعاتی در مورد آن غذا در اختیارتان قرار خواهد گرفت. در ادامه به این ۵ گزینه پیش رو خواهیم پرداخت.
چه بر سرمان خواهد آمد؟
اولین ظرف یک وافل اســت که در آن حجم زیــادی کرم خوراکی و جیرجیرک سرخ شده قرار دارند که البته در کنار توت فرنگی و سس شکلاتی طعم دلپذیری پیدا خواهند کرد. نگران نباشید.
همین حالا هم ۲میلیارد نفر از مردم جهان حشره میخورند و بیش از۱۵۰۰گونه خوراکی از حشرات وجود دارند که سرشار از پروتئین هستند. پیش از اینکه دلتان به هم بخورد، به یاد داشته باشید که ذائقه مصرف کننده به سادگی تغییر میکند. همین ۲۰سال پیش بود که مردم کشورهای غربی به ندرت سوشی میخوردند، اما امروزه داستان عوض شده است.
مطمئن باشید اگرگزینه های غذاییمان از بین برود، شاید مجبور شویم روزی از حشرات به عنوان مواد اولیه نامرئی سس پاستا استفاده کنیم.
گزینه دوم، همبرگری با گوشت مصنوعی است. علیرغم نام عجیبش آنقدرها هم چیز عجیبی نیســت. گوشت مصنوعی یا ساختهشده از مواد گیاهی اســت و صرفا در نهایت یک رنگ قرمز خوراکی به آن افزوده شده که ظاهر گوشت واقعی به خود بگیرد، یا از طریق رشد سلولهای حیوانی در پرورشگاههای دامی به دست آمده. به هر حال این گزینه بسیار پایدارتر و ماندگارتر از دامداری به شکل امروزی آن است. این گزینه با اینکه هنوز هزینه بســیار گزافی به دنبال دارد، هرگز از روی میز کنار گذاشته نخواهد شد زیرا همین حالا هم پرورش دام به منظور تولید گوشت، در بسیاری از نقاط جهان به خاطر مســائل زیستمحیطی نظیر آب، با مشکلات جدی روبهرو شده است.
اسپیرولینا نوعی جلبک است که
در دریاچههای خاصی در افریقا،
مکزیک و میانمار رشد میکند و
همان غذای معجزهواری است که
هنوز به حقش نرسیده. پودر این
جلبک دارای ۶۰درصد پروتئین است
و میتواند با دیگر غذاها مخلوط
شود. همانطور که در این گزینه
آن را با کلوچهها قاطی کردهایم یا
میتوانیم به شکل قرص تغذیه آن
را بخوریم
گزینه ســوم اســپیرولینا نام دارد. اســپیرولینا نوعی جلبک است که در دریاچه های خاصی در افریقا، مکزیک و میانمار رشــد میکند و همان غذای معجزهواری است که هنوز به حقش نرسیده. پودر این جلبک دارای ۶۰درصد پروتئین است ومیتواند با دیگر غذاها مخلوط شود. همانطور که در این گزینه آن را با کلوچهها قاطی کردهایم یا میتوانیم به شــکل قرص تغذیه آن را بخوریم. کیکهای خشکی که از این جلبک درست میشوند دیهه نام دارند و یک سنت در کشور چاد به حساب میآیند. کشور چاد به دلیل داشتن منابع غنی این جلبک تقریبا در تمام غذاهایش از آن استفاده میکند. در سال ۱۹۷۴سازمان ملل از این جلبک به عنوان یک آینده بالقوه نام برد و هنوز هم پایدارترین گزینه در این میان، همین جلبک است.
گزینــه چهارم را همین امروز هم بســیاری از ما اســتفاده میکنیم.ِ شیکهایی که سرشــار از پروتئین و مواد غذایی اند همین امروز هم برای تعریف کردن یک رژیم غذایی مشخص برای ورزشکاران استفاده میشوند، پس چرا باز هم با همان روش سنتی غذا پختن به مسیر خود ادامه دهیم؟
آیا دیگر وقتی برای ماکارونی پختن دارید؟ البته همینجا به شما بگوییم که هنوز آثار مصرف بلندمدت شیکها مشخص نشده. گزینه آخر جایی اســت که فناوری به تخیل و فانتزی نزدیک میشود. یک پرینتر سهبعدی را در نظر بگیرید که به جای جوهر و رنگ در آن مواد
اولیه برای تهیه غذا قرار بگیرند. این مواد اولیه که مثلا میتوانند گیاهانی مانند فلفل باشند به شکل کپسولهایی در این پرینتر قرار میگیرند تا ما در نهایت با غذایمان روبهرو شــویم. گرچه این روش به ما قابلیت کنترل کامل غذایمان را میدهد اما در حال حاضر به دلیل کند و گرانقیمت بودن پرینترهای سهبعدی غذا و محدودیتی که در پذیرش مواد اولیه دارند، هنوز
هم با مشکلات زیادی روبهرو هستیم وفاصلهای نسبتا طولانی داریم با آینده ایده آلی که از آن رویاپردازی میکنیم.
