اگریبات، ربات کشاورزی است که قرار است در آینده از برداشت تا گرده افشانی را انجام دهد.

رباتِ یک دستی، فلزی و درخشان در میان ردیف های فلفل شیرین قرمز میگردد. دوربین تصویر برداری این ربات به میوه ها نگاه میکند تا میوه رسیده را کشف کند. وقتی یک میوه رسیده پیدا شد، وسیله بازو مانند میچرخد و میوه را از شاخه میچیند. ربات مانند الگانت C-3PO در جنگ ستارگان نیست. این فلفل چین، پیشرفت جدیدی در مهندسی مدرن است: یک ماشین مجهز دارای تکنولوژی سطح بالا است که توسط ربات سازهای برجسته اروپایی و اسرائیلی (فلسطین اشغالی) ساخته شده است. این اگری ربات ممکن است روزی برای ناهار یا شام شما سبزیجات بردارد. ظاهر این گیاه در برابر کارایی اش مهم نیست.

به گفته یائل ادان، در اروپا و هرجای دیگر ، پیداکردن کارگر کشاورزی روز به روز سخت تر میشود. اگرچه ممکن است این صحبت درباره ایران درست به نظر نیاید اما فراموش نکنیم که کشورهای همسایه ایران در حال توسعه هستند. کشورهایی همچون افغانستان که زمانی نیروی کارگر از این کشور بود، دیگر کشوری که مهاجرانش به کشور ما بیایند نیست.

دکتر ادان گفت: “این یک کار سخت ، تحت شرایط سخت، دما و رطوبت بالا در مزارع و مخصوصا در گلخانه ها است.” همچنین این کار یک کار فصلی است و به عنوان اشتغال موقت است و کسی نمی خواهد چنین کاری انجام دهد.

همچنین از آنجاییکه میوه ها باهم میرسند و انسان تنها میتواند ساعتهای مشخصی در روز کار کند. یک تکه خوب در هر برداشت ممکن است به سادگی از بوته (درخت) بیفتد و فاسد شود و به جای آنکه زینت بخش بشقابهای ما باشد گازهای گلخانه ای بدنام را آزاد سازد.

به همین دلیل است که کارشناسان، مانند ادان، به روباتیک، هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و دیگر فن آوری های در حال ظهور متمایل شده اند تا راهی برای مقابله با خواسته های کشاورزی در آینده پیدا نمایند. ابزار های با تکنولوژی سطح بالا، روی همه وظایف از ساده ترین وظیفه ها مانند برداشت تا پیچیده ترین وظیفه ها مانند تولید آبمیوه و گرده افشانی آزموده میشوند. اگرچه همیشه نیاز به انسان وجود دارد اما حداقل در آینده ای نزدیک ، تکنولوژی میتواند به حفره هایی که کشاورزان نمیتوانند پر کنند کمک نماید.

اگری ربات ها، میتوانند بیشتر از یک میوه چین باشند

به کارگیری ربات ها در زمین کشاورزی یا گلخانه ها می تواند امروزه به مشکلات بسیاری در ارتباط با کشاورزی کمک کند. ماشین آلات می توانند در تمام طول روز ، و حتی در شب با روشنایی کافی کار کنند.با کمی ارتقا، آنها را می توان برای تحمل گرما و رطوبت بهینه نمود.

در نتیجه غذاهای گوناگونی میتوان با فلفلها ، گوجه ها ، خیارها و دیگر محصولات تهیه نمود. محصولاتی که به موقع چیده شده اند، نه خیلی زود که سفت باشند و نه خیلی دیر که حالت له شدن داشته باشند. بنابراین میوه و سبزیجات بیشتری بالاخره در بشقابهای ما خواهد بود، زیرا هدررفت کاهش یافته است. فرایند موثرتر و اقتصادی تر،میتواند به کاهش قیمت غذاهای در حال افزایش کمک نماید.

البته رباتها (اینجا اگری رباتها) کارهای بیشتری به جز برداشت و جمع آوری محصولات گیاهی در گلخانه و مزرعه میتوانند انجام دهند. آنها میتوانند به جای زنبورها گرده افشانی انجام دهند و همچنین میتوانند با دقت بیشتری مقدار لازمی از سموم آفت کش یا سموم قارچ کش را روی گیاهان اسپری کنند. هردوی این تواناییها میتوانند روی آینده سلامتی و امنیت غذا تاثیر گذار باشند. به دنبال بازدهی محصولات گیاهی با رفتن از مزرعه به گلخانه، به دلیل تغییرات آب و هوایی یا دلایل دیگر، آلودگی میتواند یک چالش باشد.علاوه بر این، در دهه گذشته، جمعیت زنبورها در سراسر جهان به دلیل اختلال فروپاشی کلنی، که تهدیدی واقعی برای عرضه مواد غذایی است، کاهش یافته است.

وزارت کشاورزی آمریکا برآورد می کند که زنبورها ۸۰ درصد گیاهان گلدار را گرده افشانی می کنند و حدود ۷۵ درصد از آجیل ها، میوه ها و سبزیجات مصرف می کنند (البته نمیتوان به این ادعا اعتماد نمود). اگر سبزیجات را به طور مداوم بخواهیم جایگزین های زنبور عسل روباتیک یک روز واقعا مفید خواهد بود. و با افزایش نگرانی های بهداشتی در مورد استفاده بیش از حد از آفت کش ها، اسپری های هوشمند می توانند تعداد کم مواد شیمیایی مضر را کاهش دهند. تا ما و محیط زیست و خاک سالم بمانیم.

چالشهای اگری باتها: سرمایه گذاری، تشخیص تصویر، طبیعت مادر

به نظر می رسد با داشتن مزایای فراوان اگری باتها، ما باید از چند دهه پیش دهقان و کشاورز اتوماتیک داشته باشیم.اما این بسیار پیچیده تر از آن است که به نظر می رسد. برخلاف دیگر صنایع، کشاورزی دور از دسترس رباتها مانده است. انسانها خیلی آسان میتوانند یاد بگیرند چه میوه ای رسیده است، اما این برای رباتها وظیفه ریاضی و فضایی بسیار پیچیده است ، که نیاز به یادگیری ماشین و هوش مصنوعی دارد. هنوز کامپیوتری کردن این مشکل است.

البته خبر خوب این است که این روزها توسعه یادگیری ماشین و هوش مصنوعی آسانتر شده است.

خودکارسازی خط مونتاژ ایفون یا تسمه اتومبیل بسیار آسان است، زیرا اندازه، طول، مکان و قطعات برای یک مدل مشخص همیشه ثابت باقی می ماند. یک ربات که کارش بستن پیچ در کارخانه تویوتا است به خوبی برنامه ریزی شده است تا آن پیچ را در هر ماشین در جای مشخصی قرار دهد و کار یکسانی برای همه ماشینها انجام دهد. و هر بار که پیچ را برمیدارد، بازهم پیچ دیگری منتظر برداشته شدن برای ماشین بعدی است.

اما طبیعت مادر اینگونه کار نمی کند. این کاملا تصادفی است. حتی زمانی که گیاه در گلخانه ها رشد می کند و در آن بسیاری از شرایط مانند دما، نور و رطوبت کنترل می شوند،تشخیص دقیق جایی که هر گیاه  شکوفا میگردد کاملا غیر قابل پیش بینی است. بر خلاف مونتاژ ماشین، شما نمیتوانید یک بوته را به گل در مختصات خاص برنامه ریزی کنید. بنابراین شما نمیتوانید روباتها را برای جستجوی فلفل در هر مکانی، دقیق برنامه ریزی کنید.

در نتیجه، عمل ساده انتخاب میوه به شدت تغییر می کند، بسته به محل میوه، اندازه آن، شکل و برگ که حتی میوه می تواند در زیر اینها پنهان شود. ماشین ها باید به اندازه ای هوشمند باشند تا بتوانند فلفل یا خیار را به صورت ظاهری تشخیص دهند، که بسته به نوع خاصی می تواند در اندازه، شکل و رنگ متفاوت باشد. رباتها نیز باید یاد بگیرند که از زیر شاخه های شاخ و برگ های سرسبز میوه ها را پیدا کنند. اگری باتها باید بدانند چگونه محصولات را به آرامی جابجا کنند تا از آنها را پوره فلفل درست نکنند یا یک میوه هم روی بوته باقی نگذارند.

ادان می گوید، به طور معمول سرمایه گذاری کمتری برای نوآوری های کشاورزی وجود دارد. اما اکنون این نوع تفکر در حال تغییر است. تیم Edan به عنوان بخشی از European Union’s SWEEPER با محققان هلندی، سوئدی و بلژیکی در حال همکاری است و اکنون در حال آزمایش اگری بات فلفل چین در برخی از گلخانه های هلند است.

پولینا کرتسر، دانشجوی دکترای آزمایشگاه ادان می گوید: “صدها هزار عکس از فلفل گرفته شد. پایگاه داده بزرگی از عکس ها تا الگوریتم یادگیری ماشین برای شناسایی درست فلفلها طراحی شود.”

“اکنون کامپیوتر می تواند فلفل را مدیریت کند.” گروه در حال بررسی استراتژی ها مختلف برداشت است.  برش میوه در برابر مکیدن آن با خلاء و روش های دیگر است.