هورمونهاى گىاهى
گفته مى شودکههورمون ماده اى شىمىاىى است که در ىک محل ازبدن جاندارتولىدمى شود و ازآنجا به سوى محل دىگرى حرکتمى کندودرآنجا باعثاىجادپاسخ مى شود.امادرگىاهان ممکن است محل تولىد و اثر هورمون ىکى باشد. به دلىل اىنکه برخى از هورمون هاى گىاهى باعث تحرىک رشدو برخى دىگر باعث بازدارندگى رشدمى شوند، بسىارى از دانشمندان ترجىح مى دهندکه به جاى اصطالح »هورمون هاى گىاهى« از اصطالح »تنظىم کننده هاى رشد« استفاده کنند.
هورمون هاى گىاهى را مى توان به دو گروه اصلى تقسىم بندى کرد:
محرک هاى رشدکه شامل اکسىن ها، ژیبرلین ها و سیتوکنین ها هستند و در فرایندهایی ماننـدتقسىم سلولى، طوىل شدن سلول، پىداىش اندام ها و تماىز آ نها دخالت دارند.
2ــ بازدارنده هاى رشدکه عمل آنها درمقابل محرک هاى رشداست و شامل اتىلن وآبسىزىک اسید هستند.
هورمونها الگوهاى رشد گىاهان را کنترل مىکنند: قرن ها مردم مى دانستند که گىاهان هنگام رشد به سمت منبع نور رشد مى کنند. اىن پدىده نورگراىى )فتوتروپىسم( نامىده مى شود. چارلز داروىن و پسر او فرانسىس داروىن اولىن آزماىش هاى مربوط به نورگراىى را در سال هاى 1800 انجام دادند. آنها پى بردند که رأس گىاهچه هاى مربوط به گىاهان گندمى، نورى را که از ىک طرف به آن تابىده مى شود، درىافت مى کند اما پاسخ رشدى )خم شدگى( آن در قسمت هاى
پاىىن تر، ىعنى دور از رأس قابل مشاهده است. اىن امر باعث خمىدگى گىاهچه به سمت منبع نور میشود. که ىک ماده در دهه 1920 ىک زىست شناس هلندى بـه نام فرىتزِونت به اىن نتىجه رسىد که یک ماده شىمىاىى که در رأس ساقه ها تـولىد مـى شود، بـاعث اىـن خـمىـدگـى مـى شود. ونـت اىـن مـاده رشد را که باعث خمىدگى ساقه مـى شود، ُاکسىن نامىد.
مطالعه کامل این نوشتار به صورت pdf: برای دانلود اینجا کلیک کنید.